θέα στις λέξεις

Έδωσε δικαίωμα στις λέξεις να υποστηρίξουν το ψεύδος: απέκτησα την κόρη μου

Έτσι δρομολόγησε τη δικαιολογία κι ακολούθησε ασφαλής την πλάνη: μου ανήκει η κόρη μου

Ένα καυτό αύγουστο μεσημέρι την πυροβόλησε κατάματα – μαρτύρησε ο παντόπτης άργος – στ’ ανοιχτά, ανάμεσα γεύμα και τσιγάρο

Με προσοχή διακρίνει τις λέξεις να λένε την αλήθεια: έφερα στον κόσμο την κόρη μου

Όσο είναι μικρή τη σηκώνει ψηλά να βλέπει μακριά τη ζωή στην οποία ανήκει

Καθώς μεγαλώνει στέκεται στην άκρη μην της κρύψει στιγμή τη θέα στη ζωή που της ανήκει

θρέψη

“sky spring” phot@rt by Aeglie

Μια φέτα μανταρίνι κρέμεται στο δυτικό ορίζοντα

Φλόγες μιας στιγμής σχίζουν το βορινό ουρανό

Η ευχή μου είναι πάντα στην άκρη των χειλιών

Χαρά: η θρεπτική τροφή του πνεύματος εντός μου

Κάθομαι στην άκρη του περιβολιού που ποτίζεται

Λίγες ψιχάλες βρέχουν τα γυμνά μου πόδια

Γέρνω πίσω, απέναντι στο σκοτεινό στερέωμα

Μακριά από τα φώτα της πόλης, ακάλυπτη,

εκτεθειμένη στο φως του σύμπαντος

Η επάνω θάλασσα κεντημένη απ’ τους αγγέλους

Είναι αθάνατος ο ελεύθερος άνθρωπος

και αναλαμβάνει τον προορισμό του:

αλλάζει τον κόσμο