Πληρότητα και πλησμονή, πληροφορία εύχρηστη
Η νομοτέλεια απλή: ο άνθρωπος δημιουργεί
Με κάθε λέξη που σκεφτεί, που γράφει και που ομιλεί
Ο άνθρωπος δίνει μορφή και σχήμα στην ενέργεια
Με το τραγούδι, με χαρά, γεννά όλα τα εύμορφα
Τα θρέφει την αγάπη του, θαυμάζουνε τα μάτια του
Τον κόσμο του τον έφτιαξαν οι λέξεις που συλλάβισε
Κι αν κάτι δεν του άρεσε, τον λόγο τροποποίησε
Εύανθα τώρα εύκαρπα ορίζει πια τα λόγια του
Το λέει, το δημιουργεί, ό,τι η ψυχή του βουληθεί
Ο Γιώργος είναι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού. Κάποιες οικογενειακές υποθέσεις τον έφεραν στην Αθήνα περί τα μέσα του Αυγούστου. Φιλοξενήθηκε σ’ ένα φιλικό του σπίτι. Ρίχνοντας, κάποια στιγμή, μια ματιά, πάνω απ’ τον ώμο της Μαρίνας, στην οθόνη του υπολογιστή της, διάβασε “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” και ρώτησε πάνω σε αυτό.
Η κοινή μας φίλη του πρότεινε το βιβλίο μου, το οποίο διάβασε το ίδιο βράδυ. Τις επόμενες ημέρες επισκέφθηκε όλους τους χώρους μου στο διαδίκτυο FaceBook Profil, WordPress Blog, BlogSpot Blogs, YouTube Channel, FaceBook Pages και της ζήτησε να μου τηλεφωνήσει για να συναντηθούμε.
Χρειάστηκαν τρεις προσπάθειες για να ευδοκιμήσει η πρόθεσή μας και τελικά συναντηθήκαμε οι τρεις την 1η Σεπτεμβρίου.
Tην επομένη, ο Γιώργος με επισκέφθηκε στο σπίτι μου. Η απαιτητικότητά του, η δίψα και η λαχτάρα του, ο ενθουσιασμός και ο θαυμασμός του για την καινούργια αντίληψη των πραγμάτων που απλωνόταν τώρα μπροστά στα μάτια του, στην αρχή με ξάφνιασαν και γρήγορα με έπεισαν να αλλάξω το πρόγραμμά μου για τις επόμενες ημέρες καθώς και τον συνήθη προγραμματισμό παράδοσης μαθητείας.
Ξεκινήσαμε, με βήμα ταχύ, τη μαγική διαδρομή μες στη θαυματοποιό μέθη της γνώσης της ευαειζωίας. Ερχόταν κάθε απόγευμα με το μυαλό του γεμάτο απαιτήσεις και με το τετράδιο γεμάτο ερωτήσεις.
Έχει πάλι διαβάσει εκείνο το κείμενο ή έχει πάλι παρακολουθήσει εκείνο το βίντεο κι έχει ακούσει εκείνο το τραγούδι κι έχει να παρατηρήσει αυτόν ή τον άλλο λόγο, εκείνη ή την άλλη λέξη, την απόδοσή της, τη συνέργειά της μέσα στο σύνολο του κειμένου κι έχει μια αμφιβολία ή ένα ερώτημα και θέλει μια επιβεβαίωση, μια τεκμηρίωση. Κάπου αλλού έχει διαβάσει κάτι παρόμοιο ή κάτι λίγο διαφορετικό και θέλει να διακρίνει και να συγκρίνει. Κάποιος άλλος έχει πει κάτι άλλο ή ίσως και κατά κάποιον τρόπο σχεδόν το ίδιο και θέλει να αναγνωρίσει πού θα βρει την αλήθεια του.
Ο εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος του δίνει όλες τις απαντήσεις με σαφήνεια και ακρίβεια. Κυρίως, τον θρέφει με χαρά. Του επιτρέπει να τινάξει, να ξεμουδιάσει και να ανοίξει τα φτερά του. Τον αφήνει να επιστρέψει ελαφρύς κι ελεύθερος στην απαιτητική του καθημερινότητα.
Ο Γιώργος πήρε την πτήση του το πρωί και επιστρέφει στην οικογένειά του και στην εργασία του, στη ζωή του. Σύντομα θα έχω νέα του για το πώς εφαρμόζει ό,τι έμαθε, για τα εύανθα όνειρα που επιλέγει να δημιουργεί και για την εύκαρπη εκπλήρωσή τους που υλοποιεί.
Εγώ, βγαίνοντας από αυτήν τη μεθυστική περιπέτεια μαθητείας, αναγιγνώσκω την συναρπαστική εμπειρία και αναγνωρίζω σταδιακά τις δεξιότητες άμεσης ανταπόκρισης που αίφνης αφύπνισα, ενεργοποίησα, εκδήλωσα.
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ την εμπνευσμένη μαθητεία και τους εμπνευστικούς ανθρώπους. Το πιο θαυματουργό δώρο, που φροντίζει πάντα να μου προσφέρει απλόχερα η ζωή, είναι οι υπέροχοι άνθρωποι που οδηγεί στον δρόμο μου.
Κοινωνικό άτομο δεν με λες. Κι αν θυμηθώ τα γενέθλιά σου, είναι που τα κοινωνικά δίκτυα μας το επισημαίνουν.
Αυτές τις μέρες, παρουσιάστηκαν συχνά, μέσα στο πλαίσιο της εικονικής μου πραγματικότητας, στην οθόνη μου δηλαδή, υπενθυμίσεις γενεθλίων. Ευχήθηκα σε αυτούς που γνώριζα καλά και σε αυτούς που γνώριζα λιγότερο.
Χμ, ίσως η εικονική μου κοινωνικότητα ενεργοποιείται. Άραγε, θα μπορέσει να αφυπνίσει και τις φυσικές μου δεξιότητες κοινωνικότητας;
Ευχήθηκα και σε μια πρώην συνάδελφό μου. Δεν είμαστε πολύ κοντά, ούτε καν στο ίδιο κτίριο. Και η συνεργασία μας περιοριζόταν σε ένα τηλεφώνημα το μήνα ή σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα το δίμηνο. Σπάνια, την είχα συναντήσει στο γραφείο της. Ιεραρχικά, ανώτερή μου.
Μετά τις τυπικές ευχές γενεθλίων, της έγραψα ότι πάντα θυμάμαι πόσο όμορφα με έκανε να νιώθω, με τη συμπεριφορά της.
Όχι κάποια υπερβολή, μη φανταστείτε: ένα εγκάρδιο χαμόγελο, μια λέξη στη σωστή θέση, η προθυμία της να φανεί χρήσιμη.
Ανταποκρίθηκε άμεσα και εξέφρασε την συγκίνησή της. Δεν γνωρίζω πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή και σε ποια απόσταση, η ενέργεια ανάμεσά μας ανυψώθηκε στη δόνηση της χαράς.
Γνωρίζω, με βεβαιότητα, ότι αν κάποτε συναντηθούν τα βλέμματά μας, σε κάποιον δρόμο, ανάμεσα στο πλήθος, ή σε κάποια συμπαντική διαδρομή, ανάμεσα στα έθνη των άστρων, αχτίδες φωτός θα ταξιδέψουν ανάμεσά τους.
Αυτό είναι το αποτύπωμα που επιθυμώ ν’ αφήνει ο κάθε ελεύθερος άνθρωπος στο πέρασμά του. Και γι’ αυτό εργάζομαι ενσυνείδητα διαρκώς. Εννοώ: διαρκώς, ανά πάσα στιγμή, με κάθε λέξη.
Παιχνιδιάρα η θάλασσα σήμερα
Ο άνεμος της δίνει τον κυματισμό
Κι εγώ τον αφρό της κυνηγώ
Διάφανη, δροσερή, γλαυκοπράσινη
Ο ήλιος βουτάει τα χρυσά μαλλιά του στα νερά
Η ξανθή γάτα μας περιμένει στο σπίτι
Βρέχουμε τις αυλές και τα πόδια μας
Στο τραπέζι ψάρι, ψύχα ψωμί
Του μεσημεριού είναι η μέθη
Χαρά μας θρέφουν οι λέξεις
Εσπερινές ροδόγλαυκες ώρες
Βαδίζουν πλάι στην ακρογιαλιά
Συνομιλεί η καλωσύνη ειρηνικά
Σωπαίνει ήσυχα η κατανόηση
Η αύρα φέρνει μια φρέσκια ιδέα
Άξιος θησαυρός η φιλία
Επιβεβαιώνει η επιστροφή
Ωραία η ημέρα της εκδρομής
Χαμογελά μια υπόσχεση
… Η δημιουργία θα διατηρηθεί. Αυτή είναι η φύση της δημιουργίας: να διατηρείται και μάλιστα να εξελίσσεται. Η δημιουργία παίρνει το σχήμα της και τη μορφή από τις λέξεις. Από τις λέξεις που επιλέγουμε να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να γράψουμε …
“flying white” phot@rt by Aeglie
“through the mirror” phot@rt by Aeglie
Η γλώσσα μέσα στο στόμα μου ανιχνεύει τα φωνήεντα
Ο ουρανίσκος τα αγκαλιάζει με τα σύμφωνα
Οι λέξεις κυοφορούνται προστατευμένες πίσω από τα χείλη μου
Αδημονούν
Σπρώχνουν
Εκφέρονται
Γεννούν καινούργια ζωή
Σχολιάζοντας ένα κείμενο στο people and ideas, πριν λίγες μέρες, σημείωσα ότι ο άνθρωπος είναι ένα ον που ζει σαν προϊόν.
Η φράση έτρεξε γρήγορα από το μυαλό στα δάχτυλά μου και, σε πρώτη ανάγνωση, έμοιαζε ένα παιχνίδι των λέξεων. Και, όπως μόνο το παιχνίδι ξέρει να κάνει, αυτές οι λέξεις με οδήγησαν να παρατηρήσω τα πράγματα με άλλη ματιά.
Πράγματι, ο άνθρωπος καταναλώνεται στην καθημερινή του ζωή. Καταναλώνει τον εαυτό του, όπως τα προϊόντα που παράγει προς κατανάλωση. Άραγε, προς κατανάλωση αναπαράγεται ο ίδιος;
Καταναλώνεται, ξοδεύοντας με παθιασμένο ζήλο το μόνο δώρο που μπορεί ν’ απολαύσει: το χρόνο που του έχει δοθεί. Το χρόνο που του είναι πολύτιμος, που ποτέ δεν του περισσεύει και που πάντα ψάχνει τρόπους να τον επιμηκύνει.
Αγωνιά για το πώς θα καταναλώσει το χρόνο του: «τι κάνουμε τώρα;» «τι θα κάνουμε το βράδυ;» «που θα πάμε το σαββατοκύριακο;» Τρέχει πίσω από το χρόνο του. Κυνηγά ως θηρευτής το χρόνο του να τον σκοτώσει. Ή, έστω, να τον αιχμαλωτίσει επιτέλους αυτόν τον ελεύθερο χρόνο του.
Καταναλώνει χρόνο για να κερδίσει χρήματα. Καταναλώνει χρήμα για να κερδίσει αγαθά. Καταναλώνει αγαθά για να κερδίσει χρόνο. Μοιάζει μάταιο. Αλλά είναι;
singing we create the world 
kind of dialogue