Το νερό θυμάται τα δάκρυα
Διακρίνει
Οι κλωστές της βροχής
πλέκουν τη γλυκιά τους θλίψη
Τη στέλνουν απ’ τους ουρανούς
να πλύνει τη σκόνη του κόσμου
Η θάλασσα αγκαλιάζει
την αλμύρα του κόπου τους
Με τον αφρό της καμπυλώνει
τις αιχμηρές άκρες των βράχων
Τα ρυάκια τραγουδούν
τη δροσιά της χαράς τους
Ευφορείται το κορμί της γης
Ανθίζει το θαύμα στους κήπους
kind of dialogue