απόρθητο φως

27 09 2020

Πάνω στα κεραμίδια, απέναντι, απόρθητο φως μεσημεριού

Στο ζεστό μπαλκόνι μου, η ησυχία απόλυτη

Γέρνω τα βλέφαρα, καθισμένη πλάι σε μια γλάστρα με βασιλικό

Η ευωδιά του κατευόδιο, με στέλνει μες στο πανταχού παρών

Ανταμώνω εκεί με μια άλλη εκδοχή μου βίωσης

Παρατηρώ, με αφοσίωση, εκείνο το πλάσμα που είμαι

Μιλάει στους ανθρώπους γύρω του

Μιλάει ζεστά, σχεδόν τραγουδιστά

Ελπίζει να ξυπνήσει την επιθυμία της καρδιάς

Κι εδώ με τον λόγο εργάζομαι, συνειδητοποιώ

Είναι στ’ αλήθεια το μόνο εργαλείο του ανθρώπου, σκέφτομαι

Και τότε, εκείνο το πλάσμα που είμαι εγώ, στέκεται σκεφτικό

Γνωρίζω, με βεβαιότητα, ότι με έχει ακούσει

Πράγματι, τώρα κι εκείνο γνωρίζει πώς να συνεχίσει

Ποιο είναι το τραγούδι του να τραγουδήσει

η ψυχή το τραγούδι





εύΧρηστος δημιουργός λόγος και Έρωτας

4 02 2019

song create isle

“let us be one” dr@wn by Aeglie

Ο έρωτας είναι ένα πεδίο της ζωής μας στο οποίο μπορούμε να παρέμβουμε βελτιωτικά και απελευθερωτικά, χρησιμοποιώντας την τέχνη του εύΧρηστου δημιουργού λόγου.

Ο έρωτας μας ελευθερώνει και μας εφοδιάζει με την έμπνευση και την εφευρετικότητα, που χρειαζόμαστε, ώστε να κάνουμε τη ζωή μας ένα έργο τέχνης.

Σε προηγούμενους κύκλους μαθημάτων, έχουμε επεξεργαστεί τον έρωτα, μαζί με άλλα θέματα, στα πλαίσια του πεδίου των σχέσεων.

Πρόσφατα, με αφορμή το γεγονός ότι ο καινούργιος κύκλος ξεκινά στις 14 Φεβρουαρίου, την ημέρα που έχει αφιερωθεί στους ερωτευμένους, επέλεξα να κάνω μια αλλαγή: έβγαλα τον έρωτα από το κουτί των σχέσεων, αφήνοντάς τους περισσότερη ευρυχωρία και του έδωσα ένα ολόκληρο πεδίο δικό του να διευρυνθεί σε όλες τις ευεργετικές διαστάσεις του.

Μάλιστα, έκανα την επιλογή, στην πρώτη συνάντηση του νέου κύκλου, αντί για την εισαγωγική παρουσίαση της ιστορίας της τέχνης του εύΧρηστου δημιουργού λόγου και της ανάλυσης της μεθόδου και του τρόπου εφαρμογής της, να κάνω ένα αφιέρωμα στην κοσμογονική και δημιουργική δύναμη που ονομάζεται έρωτας.

Έτσι, μετά από έναν πολύ σύντομο πρόλογο, στον οποίο θα παρουσιαστούν τα βήματα εργασίας – τα εργαλεία, δηλαδή, που θα εφαρμόσουμε – θα επεξεργαστούμε τις ερωτικές δυνάμεις που επενεργούν στη ζωή μας και θα εργαστούμε ώστε να αφυπνίσουμε εύκολα και εύστοχα την υλοποίηση της βαθύτερης επιθυμίας και της αυθεντικής βούλησής μας στα ερωτικά πεδία.





Λoγ[ισμ]ός και Όνειρο

11 07 2013

” …έχοντας τη χάρη οδηγό μας … επάξια και ποιητικά θα μπορέσει ο άνθρωπος να κατοικήσει πάνω σε αυτήν εδώ τη γη … “





ανείπωτο γλιστρά

6 01 2010

ανειπωτο γλιστρα

“green’s heart” phot@rt by Aeglie

Μόνο να με κρατήσεις μες στα χέρια σου για λίγο
Να ζεσταθώ, ρίγησα απ’ το χειμώνα του κόσμου
Να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά, να ησυχάσει η ανάσα
Λαχάνιασα, το κυνήγι του θησαυρού δε γύρεψα

Μόνο μια αγκαλιά κι ένα χάδι, έναν λόγο γλυκό
Και να γυρίσω πάλι σ’ αυτές τις λευκές σελίδες
Πώς με παιδεύουν να γράψω ό,τι θέλουν να πουν
Μπαίνω βαθιά στη σιωπή ν’ ακούσω τα λόγια τους

Κι ανοίγεις ολόκληρος να με χωράς κι αρχίζει
Το αρχαίο τραγούδι των σωμάτων που αγγίζονται
Το σ’ αγαπώ ανείπωτο γλιστρά επάνω στα κορμιά
Η σάρκα αναστενάζει, η ανάσα μυρίζει επιθυμία

Εξαπλώνομαι προς όλες τις κατευθύνσεις γύρω
Επεκτείνομαι – κι εσύ, πλαταίνεις το στέρνο σου
Μακραίνεις τα χέρια σου, με περικλείεις, μέσα
Στην αγκαλιά σου πάντα χωράω όσο διευρύνομαι

Παραδίνομαι, εισπνέω τη μυρωδιά του πόθου σου
Βαθιά εισπνέω, η μυρωδιά του πόθου σου φτάνει
Τα σπλάχνα μου, ανοίγουν οι πύλες, η πόλη που
Είμαι δική σου πάλι, ενώ ο κόσμος έξω φυσάει

Καινούργιες αγωνίες στους παλιούς φόβους





όμηρη όραση

4 11 2009

 

 

“naked before sky” phot@rt by Aeglie

Σηκώνεις το βλέμμα απ’ την παλιά πληγή και τον αρχαίο θρήνο, που κρατούσαν την όρασή σου όμηρη
Μάτια γυμνά στο φως
Δεμάτια αχτίδες απ’ τους πέρα ήλιους ιππεύουν τους ανέμους κι έρχονται, λούζουν το κορμί σου, ξεϋφαίνουν τα πέπλα: το ‘όχι’ το ‘δεν’ το ‘μη’
Σώματα μπρος στους νόμους
Λόγια διαλαλούν στα πέρατα την ιστορία του κόσμου, τα στοιχεία τραγουδούν την ύλη τους, ονομάζονται τα πλαστά μας όνειρα, βαφτίζονται τα μέλλοντα, να ‘ρθουν
Οι άνθρωποι ενώπιον της βούλησής τους
Άστρα μεσουρανούν στον ύπνο του ανθρώπου και πέφτουν νύχτες στο χαμό τους να φωτίσουν την πλάνη που πληγώνει τη γη: ο άνθρωπος επιμελώς ασκείται στο ενάντιο της επιθυμίας του