Ως και η θάλασσα σωπαίνει, ήσυχη τη σέρνει ο άνεμος στα πόδια μου, γυμνά, τόσο δα βυθισμένα στη μαλακή άμμο, βρεγμένη αλμύρα
Ο ήλιος φεύγει απέναντι στα μάτια μου, ποτάμι πλατύ φως απλώνει, με καλεί, βαδίζω προς το μέρος του, το νερό ψηλώνει
Βουτώ αθόρυβα, αφήνω το μπλε να με κρατά ελαφριά στη ράχη του, κλείνω τα μάτια, χρώματα έχουν φωλιάσει
Η ακτή επιστρέφει στην εσπερινή σκιά, λίγη ψύχρα εκπνέει ο αέρας, πουλιά σε φιλόξενες φυλλωσιές
Η διαδρομή δεν αποφεύγει τη νύχτα κι ο ουρανός έχει ανάψει τ’ αστέρια μου
γαλανές ώρες
10 11 2012Comments : Leave a Comment »
Tags: φως, νερό, ουρανός
Categories : "created to create", "γαλανές ώρες", πεζογραφία, ποίηση, φωτογραφία: Αίγλη, επίκαιρα, ημερολόγιο, ο θαυμαστός κόσμος του λόγου, phot@rt by Aeglie, photography
kind of dialogue