γέννηση

Η νύχτα πυκνή

Μα τα πουλιά τραγουδούν

Ήλιος γεννιέται

“sun rose” phot@rt by Aeglie

αλήθεια και πραγματικότητα

“eyes beyond skies” phot@rt by Aeglie

Καθώς παίζουμε, αποδίδοντας στους σχηματισμούς των νεφών εικόνες που μόνο εμείς βλέπουμε, αντιλαμβάνομαι τη διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και την πραγματικότητα.

Το γεγονός ότι το ίδιο σύννεφο την ίδια στιγμή δίνει άλλη εικόνα σε μένα και άλλη σε σένα, με οδηγεί να κατανοήσω γιατί η αλήθεια είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο. Διότι είναι η δική του ερμηνεία για την εικόνα που δέχονται τα μάτια του και επεξεργάζεται ο νους του.

Είτε ετυμολογήσουμε την αλήθεια ως απουσία λήθης είτε ετυμολογήσουμε την αλήθεια ως έλλειψη λανθάνοντος, η ερμηνεία της εικόνας αφορά κάθε εγώ ξεχωριστά, διότι ακουμπά στην προσωπική κατανόηση, δηλαδή στον συνδυασμό, τη συσχέτιση και το μέτρο σύγκρισης, που ήδη έχει δημιουργηθεί μες στον νου κάθε ανθρώπου, από τις υπάρχουσες εγγραφές και ανάλογα με τη συχνότητα και τον τρόπο της χρήσης τους.

Πίσω από όλες τις αλήθειες όλων των ανθρώπων, που κοιτάζουν αυτή τη στιγμή τα σύννεφα, ωστόσο, διαρκώς κινείται και διαρκώς σχηματίζεται μια πραγματικότητα: εκεί, πέρα, μακριά, ψηλά, απέναντι, μες στους γαλάζιους ουρανούς, που αγκαλιάζουν τον κόσμο μας, συμβαίνει το σύννεφο, μες στο διαρκές γίγνεσθαι και τη συνεχή ευροή της υδάτινης διαδρομής.

Η υδάτινη οντότητα διαρκώς κινείται και διαρκώς μετασχηματίζεται και συμβαίνει το σύννεφο, η βροχή, το χιόνι, η πηγή, ο ποταμός, η λίμνη, ο ωκεανός και αυτό είναι μια πραγματικότητα σε μόνιμη ευροή, από την οποία πηγάζουν αποτελέσματα που μετακινούνται από τον ένα σχηματισμό στον άλλο και περιμένουν να τα αντιληφθούμε ως τέτοια, αλλά δεν αρκούνται σε αυτό. Η υδάτινη οντότητα, ως μια εύροη πραγματικότητα, μας καλεί, με κάθε σχηματισμό της, να κοιτάξουμε και να δούμε, να αναγνώσουμε και να αναγνωρίσουμε, να γνωρίσουμε την αντικειμενική πραγματικότητά της και να της συστηθούμε με το όνομα του όντος που καθένας από μας είναι.

λευκοκαιρία

“white light” phot@rt by Aeglie

Ακούω την ησυχία

Κι έναν εύτολμο κελαηδισμό

Λίγο πριν χαράξει η αυγή

Χιόνιζε αποβραδίς

Μετακινώ την κουρτίνα

Κοιμάμαι πάντα με ανοιχτά παραθυρόφυλλα

Ναι, έχουμε λευκοκαιρία σήμερα

Τι χαρά

Σηκώνομαι ευθύς

Βγαίνω στην πρωινή νύχτα

Ακούω την ανάσα του κόσμου

Ακούω το δάκρυ στα μαγουλά του

Τι χαρά, ακούω απ’ την καρδιά του

Κι άλλος ένας εύψυχος κελαηδισμός

Αρχίζει το φως

Η μέρα μαλακώνει το λευκό

Κάτω από το νέφος του χιονιού που έρχεται

Φυσάει τώρα λίγο, δηλαδή καθόλου

Δεν είναι άνεμος αυτό

Είναι το απόλυτο αθόρυβο

Μα οι νιφάδες έστησαν χορό

Τι χαρά

Για λίγα λεπτά, αφοσιωμένη, παρακολουθώ

Αίφνης, πέφτουν κάθετα, ξανά, νωχελικά

Διότι έχουν ακυρώσει τη βαρύτητα

Και μόνο στρώνονται κάτω από τα βήματά μας

Για να μαλακώσουν τον αχό του πατήματος

Να πηγαίνουμε μαλακά, τρυφερά προς τον σκοπό

Να βαδίζουμε ευγενικά, διακριτικά, με σεβασμό προς την πρόθεση

τι είναι η χαρά;

“enjoy flowerself” phot@rt by Aeglie

Τι είναι για σένα τα Χριστούγεννα;

Ρώτησα τους συμμαθητές μου κατά την τηλεγιορτή, εχθές

Στην Ακαδημία της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος δημιουργός λόγος”

με ελευθερία και ευθύνη

Τι είναι τα Χριστούγεννα για σένα;

Είναι η γέννηση, η γιορτή, η θρέψη, η λάμψη, η οικογένεια, η προσφορά

Είναι τα δώρα, χρυσοτυλιγμένα κάτω από το δέντρο, όταν ήμαστε παιδιά

Τι είναι τα Χριστούγεννα;

Είναι μια μέρα γιορτής, όπως είναι κάθε μέρα η ζωή

Αρκεί, η χαρά να ευανθεί ελεύθερη μες στην καρδιά

Είναι γιορτή, τα παιδιά παίρνουν τα δώρα τους

Είναι η ορισμένη ημέρα το χρόνο, για να πάρει το παιδί ό,τι έχει βουληθεί

Από κάποιον παππού, που έρχεται από μακριά, από τους παραμυθένιους κόσμους

Ξυπνάω το παιδί εντός μου και το σηκώνω όρθιο

Καθόμαστε μαζί στο τραπέζι μ’ ένα ποτήρι γάλα στο χέρι

Ανάμεσά μας ένα πιάτο μικρά γλυκά ψωμάκια

Του ζητώ να μου αφηγηθεί το όνειρό του

Και τώρα, λέω, ας το καλέσουμε να ζήσει

Κι αρχίζει, αίφνης, η ζωή να ξετυλίγει

Δώρα, παιχνίδια, ονειρεμένα οράματα

Φανερώνεται εμπρός μας όλη η φαντασία

Και πώς χαίρονται να παίζουν μεταξύ τους

Παίζουν τα όνειρά τους, ώστε να τα ζήσουν

Παίζουν τη θεμέλια χαρά της εκπλήρωσης

Κι η χαρά γεννά χαρά, χαρά θρέφει την ύπαρξη

πεντάγραμμο

“blossom forth” phot@rt by Aeglie

Ένα βιβλίο είναι ο σύμπαντας κόσμος

Ένα πεντάγραμμο τετράδιο

Ο νους του κόσμου βρίσκεται εδώ γραμμένος

Αποτυπωμένος δια του λόγου

Ψυχρή είναι η ψυχή

Όσο το τραγούδι μένει εκεί

Κρυμμένο από το εξώφυλλο

Και τότε, κάποιο ον αναλαμβάνει

Σηκώνει το βιολί και το δοξάρι

Ενώ σκύβει με αφοσίωση

Πάνω από τη σελίδα που έχει ερωτευθεί

Πνεύμα το δοξάρι και κινεί

Αφυπνίζει τον σχηματισμό

Τραγουδά η βούληση

Εκδηλώνει μορφή

Η ζώσα ψυχή

κοιτάζω και βλέπω

“red up to the skies” phot@rt by Aeglie

Για πολλούς ανθρώπους είναι μήνας απολογισμού ο Δεκέμβριος

Με αφορμή τα γενέθλιά μου, στις 11/12, εγώ πάντοτε ξεκινώ τον απολογισμό σχεδόν την πρώτη του μηνός

Ειδικά φέτος, μια τόσο ξεχωριστή χρονιά, έχω πολλά ν’ αντικρίσω, να κοιτάξω και να δώ

Και βλέπω το έτος δύο χιλιάδες και είκοσι ν’ αρπάζει την ανθρωπότητα σφιχτά από το χέρι και να την αναγκάζει να βαδίζει στις κοφυφογραμμές των καιρών της ιστορίας της, για να υποδεχθεί την αλλαγή του ανθρώπου

Και κοιτάζω και βλέπω τη χρονιά του δύο χιλιάδες και είκοσι να αρπάζει σφιχτά από το χέρι την υγεία των ανθρώπων και να την αναγκάζει να βαδίζει στ’ ακροκέραμα του νέφους της στατιστικής, ιχνηλατώντας το θαύμα ανάμεσα στα δεδομένα

Αντικρίζω και κοιτάζω και βλέπω το δύο χιλιάδες και είκοσι να μας αρπάζει σφιχτά από τα χέρια και να μας αναγκάζει να βαδίζουμε στις μύτες των ποδιών, χωρίς καν να μας επιτρέψει να βγούμε έξω από τη μάσκα μιας κατοικίας

Δοκιμάζω να διαρρήξω το φως της ιστορίας

Βλέπω το ξέφωτο στο οποίο μας βγάζει

Αντιλαμβάνομαι: με ό,τι γνωρίζαμε δε μοιάζει

Κοιτάζω κι εμάς και, ναι, διακρίνω: η διαδρομή μας έχει φρεσκάρει

Ελαφρά στους ώμους τα εφόδια, ευέλικτα στον καινούργιο βηματισμό τα πόδια

Έτσι που έχουμε τώρα ανέβει εδώ ψηλά, ατενίζει παντού γύρω με κατανόηση η ματιά, ως της ιστορίας τα πιο μακρινά

μάτια ψηλά

“light blue day” phot@rt by Aeglie

Πέρυσι τέτοιες μέρες επισκέφθηκα τη Νέα Υόρκη

Το να περπατάς μες στο κέντρο του Μανχάταν είναι ένα μάθημα που αξίζεις

Βαδίζεις μες στην πόλη και νιώθεις ένας μικρός [πέντε πόδια] άνθρωπος ανάμεσα στα ψηλά κτίρια

Κοιτάζεις γύρω σου τα μεγάλα, τα σημαντικά, τα ωραία έργα – τόσα πολλά εδώ – και λες “ο άνθρωπος είναι μέγας”

Σηκώνεις τα μάτια ψηλά για να δεις τον γαλάζιο ουρανό και εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να κοιτάζει και να βλέπει επάνω και εμπρός

Ανεβαίνεις ψηλά και ατενίζεις μακριά και μαθαίνεις τι είναι να έχεις διευρυμένη εποπτεία στον χώρο και στον χρόνο και στον ιστορικό καιρό

Μα, το πιο σημαντικό, είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ανταμώνεις το βλέμμα τους και αναγνωρίζεις στην ανάκλαση των ματιών τους τη λαχτάρα να βρουν το όνειρό τους

Κι αυτό σε κάνει να τους αγαπάς, αυτόματα, χωρίς δεύτερη σκέψη, να τους στέλνεις μια ωραία ευχή, μέσα στην καρδιά σου στη σιωπή, να τους θρέφεις με την ενέργεια που πηγάζει από σένα

όρισε, ελευθερία

“flying white” phot@rt by Aeglie

Ελευθερία

Μια σύνθετη λέξη

Αγνώστου ετυμολογίας

Μια λέξη που τραγουδά πέρα

Πέρα από τα όρια και τους ορισμούς

Πέρα από τους δεσμούς και τις δεσμεύσεις

Μια λέξη που τραγουδά τη χαρά της ύπαρξης, της ζωής, της βούλησης

Η ελευθερία είναι το ύψιστο δώρο

Το  φυλάει ο άνθρωπος καλά κρυμμένο

Τραγουδά η ελευθερία εντός του ανθρώπου

Το τραγούδι της ελεύθερης βούλησης του όντος υπέρ της ζωής

Το τραγούδι της ελεύθερης κίνησης του όντος στην τροχιά της ύπαρξης

Το τραγούδι της ελεύθερης δημιουργίας των κόσμων που πηγάζουν μέσ’ από τα σπλάχνα του

*.*

define freedom

*.*

είναι γυναίκα

“light the sea” phot@rt by Aeglie

Γυναίκα είναι η ζωή

Γυναίκα είναι η ελευθερία

Γυναίκα είναι η χαρά

Γυναίκα είναι η υγεία

Γυναίκα είναι η μήτρα που δέχεται τον σπόρο

Τον θρέφει με την αγάπη που ελεύθερα ρέει εντός της

Τον μεγαλώνει με στοργή και φροντίδα

Με την έγνοια, με το τραγούδι της

Τον ελευθερώνει μες στον κόσμο της μορφής

Είτε υιό είτε θυγατέρα

Κι είναι της ζωής η θαυμαστή ημέρα

Ένα πλάσμα ολόκληρο γεννιέται

Και συνεχίζει να εξελίσσεται

Με τις εγγραφές που αποτυπώθηκαν στα κύτταρά του

Έως ότου θυμηθεί ότι είναι ο δημιουργός του

Τότε, ψάχνει μες στους θησαυρούς της γλώσσας

Ανακαλύπτει μες στις λέξεις την βούλησή του

Η ελεύθερη βούληση τον αποκαθιστά:

Το ον που είναι ο κάθε άνθρωπος

Και, με την λέξη τώρα της επιλογής του,

Συμμετέχει, ενσυνείδητα κι ελεύθερα,

Στην δημιουργία

 

αγαπημένη υγεία

Αγαπημένη, ευεργετική, θαυμαστή, εύρυθμη, χαρούμενη δύναμη – Υγεία, εσύ – ελεύθερα λειτουργείς εντός μου και σοφά, σωστά και τέλεια ρυθμίζεις όλα τα μέλη και τα όργανα του σώματός μου, κάθε κύτταρό μου

Ελαφρύνεις πρόθυμα τα συναισθήματά μου, ώστε εύδοκιμεί και ευανθεί η χαρά μες στην καρδιά μου

Ξαστερώνεις τον νου μου και ειρηνεύεις το μυαλό μου και διαυγείς σκέψεις ευκαρπούν στην διάνοιά μου

Αγαπημένη δύναμη, Υγεία, εσύ έχεις εγκατασταθεί μέσα μου και εσύ με τις διαφορετικές εκδοχές σου – πνευματική, φυσική, ψυχική – έχεις ενώσει σε ένα πλήρες και υγιές ον το τρισυπόστατό μου: το πνεύμα μου, το σώμα μου και την ψυχή μου

Φροντίζεις, εύτροπα και εύστοχα, την ευροή στις διαδικασίες επικοινωνίας των διάφορων πεδίων και των ποικίλων υλικών και όλων των χαρακτηριστικών αυτού του όντος που είναι ο εαυτός μου, που είμαι εγώ

Αγαπημένη μου Υγεία, σε ευχαριστώ και σε ευγνωμονώ, διότι μου επέτρεψες εύκολα να σε αφομοιώσω – εγώ είμαι η υγεία, δεν είχα παρά να διατυπώσω – ώστε τώρα χαίρω άκρας υγείας και εύμορφης σοφίας και αποτυπώνω σε κάθε ευπνοή την ευαειζωία

“ευανθώ και ευκαρπώ” phot@rt by Aeglie