Children in a Field, by Angela Shaw

παιδιά στο λιβάδι

Δεν ορμούν τόσο βίαια όσο παγιδεύονται.
Καταμεσήμερο, στη μέση στο λιβάδι,
κάθε φύσημα στο χορτάρι ψιθυρίζει βιάσου
βιάσου, κάθε κίτρινο απλώνει το άρωμά του
σαν φήμη, τα παρακινεί να συνεχίσουν.
Είναι ο τρόπος των κοριτσιών. Το λίκνισμα
των φορεμάτων στο καλοκαιρινό εκστατικό
φως, οι γυμνές τους γάμπες ήδη χάνονται μακριά
μες στο πράσινο. Ποια τραγούδια θ’ ακολουθήσουν;
Ό,τι το δάσος σιγοτραγουδά, όποια θύελλα
ή ζημιά οι παρυφές υπόσχονται, όποια
γαλήνη. Άφησέ τα. Άφησέ τα να φύγουν δίχως ίχνη
μες απ’ το ψηλό χορτάρι και μες στη θαμπή
ιτιά, δίχως ίχνη μες απ’ την ισχνή γαλάζια ανάκλαση
του ποταμού, ως τα ψηλά σκοτεινά σώματα
των κωνοφόρων, κι ως πέρα στο καλόδεχτο
κατώφλι του δειλινού.

Angela Shaw