δειλινή ειρήνη

“full moon rises” phot@rt by Aeglie

ροδόγλαυκη ώρα δειλινή

ειρήνη, βαθιά χαρά

πριν την τρυφερή νύχτα

το άγγιγμα απαλό, ανεπαίσθητο

ανάμεσα στις κινήσεις που κλείνουν τη μέρα

σε λίγο, ένα ποτήρι κρασί

στο καλοκαιρινό μπαλκόνι

ένα κερί στο τραπέζι

το χέρι σου όλο μες στο δικό μου

το είναι σου όλο μες στο φως μου

και αργά, ήσυχα τα λόγια

περιγράφουν την ομορφιά που συναντήσαμε

στο ταξίδι της ημέρας που μας είχε χωριστά

από είτε προς

Μικρή ώρα ξυπνώ και ξεκινώ αξημέρωτα
Χρόνια τώρα η ίδια διαδρομή, από είτε προς, κάθε φορά είναι άλλη
Διατρυπούν πυκνή την ομίχλη τα φώτα που ρίχνω στον ορεινό δρόμο
Ένας πλανήτης σβήνει μεσούρανα και η μέρα χαράζει
Υγρή ημέρα χαράζει
Ακούω απ’ το ραδιόφωνο παλιά τραγούδια και τη νέα λέξη:
φτωχοποίηση
Σε παρελθόντες χρόνους διηγείται η ιστορία τα μελλούμενα

πρώτη βροχή

Ώρα μικρή ξεκινώ και η νύχτα τυλίγει πυκνή τον τόπο κάτω από βαρύ ουρανό
Στη δύση φέγγει φως φεγγαριού ολόγιομου κρυμμένου πίσω από σύννεφα
Η βροχή ξεσπά
Η άσφαλτος, ζεστή από μακρύ καλοκαίρι, σηκώνει το νερό σε αέρα ξανά μπρος στα φώτα που ρίχνω στο δρόμο μου

ιουλιανή δροσιά

“wet pebbles” phot@rt by Aeglie

τα σκιερά κρατούν δροσιά στο σπίτι
γυμνά πόδια κινούνται νωχελικά πάνω στο μάρμαρο
στο ένα χέρι βιβλίο, στο άλλο δροσερό
ιουλιανή ημέρα και η ώρα μεσημέρι