πληροφορία

Πληρότητα και πλησμονή, πληροφορία εύχρηστη

Η νομοτέλεια απλή: ο άνθρωπος δημιουργεί

Με κάθε λέξη που σκεφτεί, που γράφει και που ομιλεί 

Ο άνθρωπος δίνει μορφή και σχήμα στην ενέργεια

Με το τραγούδι, με χαρά, γεννά όλα τα εύμορφα

Τα θρέφει την αγάπη του, θαυμάζουνε τα μάτια του

Τον κόσμο του τον έφτιαξαν οι λέξεις που συλλάβισε

Κι αν κάτι δεν του άρεσε, τον λόγο τροποποίησε

Εύανθα τώρα εύκαρπα ορίζει πια τα λόγια του

Το λέει, το δημιουργεί, ό,τι η ψυχή του βουληθεί

ελευθερία

Είμαι υγεία, ελευθερία

Ελευθερία και χαρά, ο πλούτος είμαι και ο έρως

Είμαι η έμπνευση η πηγαία που έρχεται από μακριά

Είμαι το μέλλον το αρχαίο

Η ύπαρξη καθώς συμβαίνει και εκδηλώνει τις μορφές

Είμαι παιδεία, είμαι γνώση, οδηγώ το γίγνεσθαι

Είμαι το άσμα σύμπαντος κόσμου

Ελεύθερη η βούλησή μου, εργαλείο μου ο λόγος

Συμμετέχω στο τραγούδι, σχηματίζω σώματα

Άνθρωπος είμαι κι ελευθερώνω

Τη σχέση μου με κάθε πλάσμα, κάθε ον, τον εαυτό μου

Ελευθερώνω κάθε λέξη στην ευαειζωία της

το φιλί της μέλισσας

Ο φθινοπωρινός ήλιος γλυκαίνει με τη γη

Το φθινοπωρινό φως βαδίζει τρυφερά πάνω στο σώμα της

Η μέλισσα δίνει το εσπερινό φιλί στην εύανθη ερείκη

και μπαίνει στην κυψέλη της να εργαστεί

Ήλιο μεταβολίζει, όλη τη νύχτα, φως ευκαρπεί

Το πρωί προσφέρει στον άνθρωπο γλυκιά θρέψη

Ευφρόσυνος ο λόγος του δημιουργεί τον κόσμο της

Πληρότητα και πλησμονή, χαρά που έχει όλη η γη

Οι αγκαλιές μας ανοιχτές, ο έρως μέσα στις καρδιές

Ένα παιχνίδι είν’ η ζωή, μικρό παιδί μας οδηγεί

Αυλή γεμάτη με χαρές, τραγούδια και γλυκές φωνές

Τα περιβόλια εύανθα, τα δένδρα όλα εύκαρπα

Της μέλισσας είν’ το φιλί, που δίνει γεύση θεϊκή

Πλάσματα γενναιόδωρα τροφή παράγουν θρεπτική

Η γη μητέρα στοργική, ευρύχωρη, φιλόξενη

Πολύχρωμα λιβάδια εδώ, ανάμεσα τους ποταμός

Ελεύθερος ο άνθρωπος, ο κόσμος του αρμονικός

Πόλεις, λιμάνια και χωριά, πλουσιοπάροχα αγαθά

Απολάμβανει ο καθείς ό,τι καλό δημιουργεί

Με κάθε λέξη, που μιλά, εκπληρώνει τα όνειρα

Και εκδηλώνει θαυμαστά την ευαειζωία μας

πρώτη εποχή μαθητείας

• 

Στην Πρώτη Εποχή Μαθητείας της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” η οποία είναι θεμελιωμένη στη νομοτέλεια “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” εργαζόμαστε πάνω σε δέκα πεδία της ζωής μας, στα οποία παρεμβαίνουμε δημιουργικά.

Αρχίζουμε, ερευνώντας τις ερμηνείες, τις ετυμολογίες και τις χρήσεις των λέξεων που τα ονομάζουν και τις σχέσεις με τις οποίες έχουμε ως τώρα μάθει να συνδεόμαστε μαζί τους.

Συνεχίζουμε, εκπαιδεύοντας τον εαυτό μας να ανιχνεύει τη λέξη και τις όψεις που δίνει αυτή σε κάθε σχήμα που συμμετέχει και να δημιουργεί φρέσκες σχέσεις με το κάθε πεδίο που ονομάζει η λέξη.

Τα πεδία αυτά είναι:

Ελευθερία, Έμπνευση, Έργο, Έρως, Θρέψη, Παιδεία, Περιβάλλον, Πλούτος, Σχέσεις, Υγεία.

Το ερωτηματολόγιο, που ακολουθεί, χρησιμεύει σε αυτούς που έχουν ολοκληρώσει τη μαθητεία της πρώτης εποχής, για επανάληψη και τους προετοιμάζει εύχρηστα για να προχωρήσουν πιο εύκολα, εύστοχα και εύτροπα στη Δεύτερη Εποχή Μαθητείας.

1. Η μαθητεία ευαειζωίας έχει αλλάξει τη σχέση μου με την ελευθερία; Με ποιους τρόπους;
2. Έχω τακτική επικοινωνία με την έμπνευση; Γνωρίζω από πού προέρχεται;
3. Αναγνωρίζω ποιο είναι το έργο της ζωής μου; Ασχολούμαι ενεργά μαζί του;
4. Η μαθητεία ευαειζωίας έχει αλλάξει τη σχέση μου με τη δύναμη του Έρωτα; Με ποιους τρόπους;
5. Ποιο είναι το θρεπτικό στοιχείο που φροντίζω να προσφέρω στο τρισυπόστατο – μορφή, πνεύμα, ψυχή – σώμα μου;
6. Τι είδους παιδεία μου προσφέρει ο εύχρηστος δημιουργός λόγος; Πώς και πού μου χρησιμεύει αυτή η παιδεία;
7. Μπορώ να παρέμβω στα περιβάλλοντα που συμμετέχω; Σε ποια από αυτά; Με ποιο εργαλείο μπορώ να παρεμβαίνω αποτελεσματικά στο περιβάλλον μου;
8. Πώς σχετίζομαι με τα πλούτη; Επιτρέπω στον Πλούτο να έχει θέση στη ζωή μου; Πώς διευκολύνω την ευροή των αγαθών της ζωής;
9. Στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, ποια όψη τους φροντίζω πάντοτε να βλέπω; Τι με βοηθάει να έχω ωραίους ανθρώπους γύρω μου; Πώς σχετίζομαι με τα πλάσματα, τα πράγματα και τις συνθήκες;
10. Πώς φροντίζω για την καλή μου υγεία; Ποιοι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την υγεία μου; Ποια είναι η προσωπική μου σχέση με την Υγεία;

φρέσκια χρονιά

Πάει ο παληός ο χρόνος και γιορτάζω με χαρά

Του αποχωρισμού ο λόγος μου ζεσταίνει την καρδιά

Καλή χρονιά, χρόνια πολλά, ελευθερία, υγεία και χαρά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα δώρο θαυμαστό

Γέρε χρόνε φεύγεις τώρα, άλλος παίρνει τη σειρά

Μου αφήνεις τόσα δώρα, εύφορη την αγκαλιά

Καλή χρονιά, με ομορφιά, ευημερία, υγεία, λευτεριά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα θαύμα γιορτινό

Κι αν την πλάτη σου γυρνάω και κοιτάζω μακριά

Στην καρδιά μου σε κρατάω, σε φυλάω μυστικά

Καλή χρονιά, χρόνια καλά, με ευτυχία, προκοπή, χαρά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα δώρο θαυμαστό

Τώρα φεύγεις μακριά μου κι όμως είσαι πάντα εδώ

Πολύτιμο το πέρασμά σου, στη ζωή μου θησαυρός

Καλή χρονιά, ωραία χρονιά, χορεύει μέσα στη χαρά η καρδιά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα θαύμα γιορτινό

Όλα γύρω αγαπημένα, όλα εορταστικά

Αγκαλιάζω και φιλάω μαγουλάκια ρόδινα

Καλή χρονιά, φρέσκια χρονιά, σοφία, αγάπη, ερωτική φωλιά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα δώρο θησαυρός

υμνώ και συμμετέχω

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, ζωή μου πώς μ’ αρέσεις

Πολύτιμα τα δώρα σου, ελευθερία και χαρά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, λαμβάνω, απολαμβάνω

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, υγεία, θησαυρέ μου

Φρεσκάδα, νιάτα και δροσιά και ευμορφία κι ευωδιά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, χαίρω άκρας υγείας

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, έρωτα πώς μ’ αρέσεις

Αγάπες, χάδια και φιλιά, γλυκόλογα ψιθυριστά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, άντρα μου σ’ αγαπάω

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, ο πλούτος πώς μ’ αρέσει

Και έχω όλα τ’ αγαθά και έχω, ναι, τόσα πολλά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, μοιράζω, απολαμβάνω

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, το τρισυπόστατό μου

Ψυχή και πνεύμα και κορμί, η ένωση μου θαυμαστή

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, την πλήρη εκδοχή μου

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, τα πλάσματα μ’ ευφραίνουν

Κι αν έχουν ρίζες μες στη γη, βαδίζουν ή ψηλά πετούν

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, μιλώ, καταλαβαίνουν

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, το σύμπαν διευρύνω

Ο κόσμος για τον άνθρωπο, ο άνθρωπος για τον Θεό

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, υμνώ και συμμετέχω

εμπνευσμένος και εμπνευστικός

Προχτές, Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου, η ώρα θα ‘ταν κάπου αργά το πρωί νωρίς το μεσημέρι, ανηφόριζα προς το σπίτι, με το σώμα. Με τον νου μου, κατηφόριζα από το σπίτι της οδού Βωμού προς την πλατεία Κυψέλης. Ήταν αργά το απόγευμα νωρίς το βραδάκι, μεγάλη ημέρα, πρώιμο καλοκαίρι – και ήταν ημέρα Τετάρτη. Απ’ όλα τ’ ανοιχτά παράθυρα ακούγονταν τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι κι ούτε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη για να κατανοήσω ότι ο πολύτιμος άνθρωπος και βαθιά αγαπημένος μουσικός είχε ελευθερώσει τον εαυτό του μες στο πανταχού παρόν φως.

Θυμήθηκα ότι ετοιμαζόμουν να ρωτήσω κάποια κυρία σ’ ένα μπαλκόνι, όταν χτύπησε το τηλέφωνό της και σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο σπίτι. Ρώτησα κάποιον, φτάνοντας στην πλατεία. Δεν σήκωσε τα μάτια του ούτε μίλησε μόνο έγνεψε καταφατικά και χαμογέλασε θλιμένα. Νομίζω, εξαιτίας εκείνου του λυγμού που άκουσε στη φωνή μου, φαντάστηκε ότι θα μ’ έβλεπε βουρκωμένη. Αλλά δεν έκλαψα, παρά πολύ αργότερα, όταν επέστρεψα σε κείνο το ωραίο μικρό μου σπίτι, τη φωλιά μου, την κυψέλη μου, όπου είχα αρχίσει να γίνομαι ό,τι είμαι.

Φτάνοντας τώρα στο σπίτι μου, μόνο για μια στιγμή, αναρωτήθηκα: μα τι έπαθα τώρα και τα θυμήθηκα όλ’ αυτά με κάθε λεπτομέρεια; Κι αμέσως αναγνώρισα την απάντηση. Άνοιξα τις σελίδες των ειδήσεων και, ναι, είχε ανακοινωθεί: ο έτερος πολύτιμος άνθρωπος και βαθιά αγαπημένος μουσικός είχε ελευθερώσει τον εαυτό του μες στο πανταχού παρόν φως.

Αυτά τα δυο θαυματοποιά όντα, που η μουσική τους ανοίγει τον νου μου σε κόσμους που ακόμα είναι κρυμμένοι από την αντιληπτή πραγματικότητα, τα είχα αγαπήσει από πολύ νωρίς στη ζωή μου. Ξεχώριζα τη μουσική τους από όλων των άλλων και ξεχώριζα τη μουσική του ενός από του άλλου, από μικρό παιδί. Στοιχημάτιζα τίνος είναι ποιο τραγούδι.

Αλλά κάποια φορά δεν έκρινα σωστά. Ήταν όταν άκουσα ένα τραγούδι του Μ.Θεοδωράκη σε ενορχήστρωση του Μ.Χατζιδάκι. Θυμάμαι ακόμα τη γεύση του θυμού και του πείσματος που ένιωσα, διότι η μεγαλύτερη της παρέας είχε κάνει την έξυπνη εις βάρος μου και με εξώθησε, αυτό το περιστατικό, να αφοσιωθώ και να μάθω τα πάντα, αν ήταν δυνατόν.

Κάποτε βρέθηκα κοντά στον Μάνο, αλλά δεν τόλμησα να τον πλησιάσω. Με τον Μίκη ανταλλάξαμε δυο θερμές χειραψίες και λίγα, πολύ ουσιαστικά, λόγια. Ο πολιτιστικός φορέας της επιχείρησης στην οποία εργαζόμουν έκανε μια συναυλία προς τιμήν του. Και το ξεχωριστό αυτό πλάσμα μας έκανε τη μεγάλη τιμή να παρευρεθεί. Ήταν μεγάλο δώρο για μένα να παρουσιάζω αυτήν την εκδήλωση. Χρειάστηκε να εξηγήσω στον επιβλέποντα γιατί όφειλα να προσφωνήσω και με τις δύο λέξεις: εμπνευσμένος και εμπνευστικός.

Θα συμπληρώσω αυτό το κείμενο με κάτι πολύ προσωπικό. Σε μια από τις πρόβες της ορχήστρας, αντίκρυσα κάποιον που είχε αγκαλιάσει με μεγάλη φροντίδα την κιθάρα του. Άκουσα τότε, μέσα στην καρδιά μου στη σιωπή, τη φωνή της γυναίκας που είμαι να λέει: ο άντρας μου! 

ευχαριστώ, ευγνωμονώ

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ το πράσινο, το γαλανό

Αυτή η γη ‘ναι θησαυρός, την αγκαλιάζει ουρανός

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ το δάσος πάνω στο βουνό

Της φύσης η χαρά η καλή, φρέσκο και σφύζει από ζωή

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ την πόλη, όπου κατοικώ

Πληρότητα και πλησμονή, ωραίοι άνθρωποι καλοί

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ τον τόπο μου και τον καιρό

Θάλασσες και ωκεανούς, χαρά η καρδιά, ειρήνη ο νους

απόρθητο φως

Πάνω στα κεραμίδια, απέναντι, απόρθητο φως μεσημεριού

Στο ζεστό μπαλκόνι μου, η ησυχία απόλυτη

Γέρνω τα βλέφαρα, καθισμένη πλάι σε μια γλάστρα με βασιλικό

Η ευωδιά του κατευόδιο, με στέλνει μες στο πανταχού παρών

Ανταμώνω εκεί με μια άλλη εκδοχή μου βίωσης

Παρατηρώ, με αφοσίωση, εκείνο το πλάσμα που είμαι

Μιλάει στους ανθρώπους γύρω του

Μιλάει ζεστά, σχεδόν τραγουδιστά

Ελπίζει να ξυπνήσει την επιθυμία της καρδιάς

Κι εδώ με τον λόγο εργάζομαι, συνειδητοποιώ

Είναι στ’ αλήθεια το μόνο εργαλείο του ανθρώπου, σκέφτομαι

Και τότε, εκείνο το πλάσμα που είμαι εγώ, στέκεται σκεφτικό

Γνωρίζω, με βεβαιότητα, ότι με έχει ακούσει

Πράγματι, τώρα κι εκείνο γνωρίζει πώς να συνεχίσει

Ποιο είναι το τραγούδι του να τραγουδήσει

η ψυχή το τραγούδι

γλυκό κρασί

Αυτή η φωτογραφία – από γυμναστικές επιδείξεις των πρώτων τάξεων του δημοτικού, ίσως να είναι και από την πρώτη τάξη – ήρθε σε μένα περίπου πριν από τέσσερα χρόνια, λίγο μετά το reunion, από μια συμμαθήτρια, με την οποία μοιραστήκαμε όλα αυτά τα δώδεκα χρόνια: δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο

Κάποια στιγμή, έγραψα τα παρακάτω λόγια και συνηθίζω να τα τραγουδώ, πάνω στον παραδοσιακό ρυθμό, για να θυμάμαι και να τιμώ τον τόπο που με μεγάλωσε και τους φίλους που βαδίζαμε παρέα εκείνα τα χρόνια τα ωραία

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ τον τόπο τον ειρηνικό

Εδώ εγκαταστάθηκα κι απολαμβάνω τη χαρά

Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τον τόπο τον ευήμερο

Το χώμα του το εύφορο το περιβόλι μου εύκαρπο

Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τους φίλους μου κοντά καλώ

Με το τραγούδι, το χορό, με το κρασί μας το γλυκό