αφύπνιση

Δισταχτικοί είναι οι θόρυβοι τις μικρές ώρες
Η εκπνοή σου γλιστράει αθόρυβα στο μαξιλάρι
Κι η εισπνοή σου ήσυχα ανασηκώνει το σεντόνι
Μια βαθιά ανάσα σιωπής ξυπνάει τ’ όνειρό μου
Στο μπαλκόνι κάνει πρόβα η ψύχρα του φθινόπωρου
Ανάβω το τσιγάρο μου μες στην καρδιά της νύχτας
Ένα κοτσύφι κρυμμένο στην ελιά λέει τη μέρα
Έρχεσαι και ζεσταίνεις τη ράχη μου
Σε ξύπνησε, λες, το άδειο

έξω ένα φύλλο

“inner light” phot@rt by Aeglie

Γυρίζω σελίδα κι ακούω την ησυχία να σχίζεται
Ποιος ξέρει πόση ώρα έχει εγκατασταθεί η σιωπή
Αφήνω το βιβλίο να γλιστρήσει στο χαλί και
ό,τι διάβαζα καταλαγιάζει στο νου μου
Ακούω την αναπνοή μου μόνο και την κρατώ
στιγμούλες κι αφουγκράζομαι
Το σπίτι ανασαίνει ανήσυχα
Τα βιβλία απέναντι ψιθυρίζουν ιστορίες
Διστακτικά μετακινούμαι στη θέση μου και
το μαξιλάρι αναστενάζει
Έξω ένα φύλλο πέφτει, αργά περνά μπρος απ’ τον
δεύτερο όροφο
Κρατώ την ανάσα μου και το ακούω να σέρνει
στο δρόμο
Πνοή ανέμου σφυρίζει
Έξω ένα φύλλο πέφτει – αίφνης φυσά δυνατότερα – με θόρυβο
μες στο μπαλκόνι μου
Και φέρνει βροχή
Σηκώνομαι ν’ ανοίξω στον καιρό
Έξω ένα φύλλο έχει πέσει και ψάχνει τη γη