ευσυναίσθηση

Χτες, η Τζωρτζίνα γέννησε τον Αναστάση

Γνώριζε ότι την είχα στην καρδιά και τη σκέψη μου

Μου έστειλε φωτογραφίες του μωρού από τις πρώτες του ώρες

Τις κοίταζα με ευλάβεια για ώρες

Η ευλάβεια [ευ+λαμβάνω] είναι δική μας υπόθεση, είναι η δική μας πρόθεση

Η ευλάβεια είναι ο τρόπος μας να προσλαμβάνουμε το καλό απ’ ό,τι μας προσφέρει η ζωή

Η ευλάβεια οδηγείται από την ελεύθερη βούληση να καλώς ορίσει αυτήν την καινούργια ζωή

Η Τζωρτζίνα και ο Σπύρος μοιράστηκαν τη χαρά τους και με τους διαδικτυακούς τους φίλους

Δεν αρκέστηκα να σχολιάσω και να ευχηθώ

Διάβασα όλα τα πολλά, πολλά σχόλια, με τις γλυκιές και τρυφερές ευχές

Τι χαρά!

Τι ωραίο πράγμα που είναι αυτό: να πολλαπλασιάζεται η χαρά!

Αυτή είναι η πιο σημαντική πλευρά της ενσυναίσθησης: να χαρείς με τη χαρά που σου προσφέρει ο άλλος άνθρωπος μες από τα σπλάχνα του!

Ανοίγω τον εαυτό μου στη χαρά, ναι, στη χαρά του άλλου ανθρώπου, ναι, χαίρομαι με τη χαρά του άλλου ανθρώπου, ναι, ανοίγω στον Εαυτό μου

όψεις

“growing up to the sun” phot@rt by Aeglie

“Θα κοιμηθείς στον ουρανό” μου είχε πει ο ανιψιός μου, λίγες μέρες πριν φτάσω.

Η γωνία του σαλονιού  που με φιλοξενεί, έχει απ’ όλες τις πλευρές τζαμαρία. Βλέπω τώρα τον δυτικό άνεμο να μετακινεί αργά την αραιή συννεφιά προς το Manhattan.

Περάσαμε το πρωινό μας στο Central Park, σήμερα. Κρύος ο καιρός, με λιακάδα, όλα περιστόλιστα και γιορτινά, κάποιοι δρόμοι κλειστοί για τ’ αυτοκίνητα και ουρές έξω από πολλά καταστήματα.

Όλα τα είδαμε και τα παρατηρήσαμε και τα πολύ όμορφα και τα καθόλου όμορφα. Διότι η ζωή βρίσκει τον τρόπο να σου δείχνει όλα τα πρόσωπα, με τα οποία έχεις επιλέξει να την αντιληφθείς.

Πράγματι, δεν είναι εύκολη εδώ η βίωση. Κι όμως, μου αρέσει πολύ. Μου αρέσουν όλα αυτά που δεν μου αρέσουν. Άραγε, γιατί;

Διότι βλέπω τους ανθρώπους να γίνονται δημιουργικοί για ν’ ανταπεξέλθουν. Τους βλέπω να εργάζονται για τα όνειρά τους, ώστε να κάνουν τη ζωή τους ν’ αξίζει. Εδώ βλέπω όλες τις όψεις των ανθρώπινων έργων.

ευχαριστώ, ευγνωμονώ

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ το πράσινο, το γαλανό

Αυτή η γη ‘ναι θησαυρός, την αγκαλιάζει ουρανός

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ το δάσος πάνω στο βουνό

Της φύσης η χαρά η καλή, φρέσκο και σφύζει από ζωή

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ την πόλη, όπου κατοικώ

Πληρότητα και πλησμονή, ωραίοι άνθρωποι καλοί

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ τον τόπο μου και τον καιρό

Θάλασσες και ωκεανούς, χαρά η καρδιά, ειρήνη ο νους

είναι γυναίκα

“light the sea” phot@rt by Aeglie

Γυναίκα είναι η ζωή

Γυναίκα είναι η ελευθερία

Γυναίκα είναι η χαρά

Γυναίκα είναι η υγεία

Γυναίκα είναι η μήτρα που δέχεται τον σπόρο

Τον θρέφει με την αγάπη που ελεύθερα ρέει εντός της

Τον μεγαλώνει με στοργή και φροντίδα

Με την έγνοια, με το τραγούδι της

Τον ελευθερώνει μες στον κόσμο της μορφής

Είτε υιό είτε θυγατέρα

Κι είναι της ζωής η θαυμαστή ημέρα

Ένα πλάσμα ολόκληρο γεννιέται

Και συνεχίζει να εξελίσσεται

Με τις εγγραφές που αποτυπώθηκαν στα κύτταρά του

Έως ότου θυμηθεί ότι είναι ο δημιουργός του

Τότε, ψάχνει μες στους θησαυρούς της γλώσσας

Ανακαλύπτει μες στις λέξεις την βούλησή του

Η ελεύθερη βούληση τον αποκαθιστά:

Το ον που είναι ο κάθε άνθρωπος

Και, με την λέξη τώρα της επιλογής του,

Συμμετέχει, ενσυνείδητα κι ελεύθερα,

Στην δημιουργία

 

ανάμνηση πάλι

“sun sets life” phot@rt by Aeglie

Ανοίγω το παράθυρο
Να μπει η άνοιξη
Μες στο χειμωνιάτικο σπίτι
Ανοίγω την ανάσα μου
Να μπει το φως
Μέσα στα σπλάχνα μου
Η ζωή είναι πάντα
Η χαρά είναι παντού
Και μια ανάμνηση
Πάλι μες στο μεσημέρι
Με τον ήλιο πάνω τόσο λαμπερό
“Ευτυχής να κρύβομαι πίσω από το φως που είσαι”
Ο Νίκος Χ. παρέδωσε το σώμα του στη γη νωρίς
Νέος ελευθέρωσε το πνεύμα του μες στο ευαείζωον πυρ
Και μου μίλησε την αλήθεια μου
Όταν εγώ ακόμα δεν γνώριζα
Ό,τι είμαι

γένεσις

“through the mirror” phot@rt by Aeglie

Η γλώσσα μέσα στο στόμα μου ανιχνεύει τα φωνήεντα

Ο ουρανίσκος τα αγκαλιάζει με τα σύμφωνα

Οι λέξεις κυοφορούνται προστατευμένες πίσω από τα χείλη μου

Αδημονούν

Σπρώχνουν

Εκφέρονται

Γεννούν καινούργια ζωή

το φαρμάκι του φόβου

η ηφαιστειακή στάχτη καταλήγει στον ουρανό μας αραιή: κυλάει το θειάφι στα σύννεφα σε μικρό ποσοστό, δεν κινδυνεύει να δηλητηριάσει τις βροχές

η οικονομική κρίση ξεκινά απ’ τη γη μας πηχτή: κυλάει ο φόβος στο αίμα σε μεγάλο ποσοστό, κινδυνεύει να δηλητηριάσει τις καρδιές

η άνοιξη σέρνει σταθερά το πένθος της στο δρόμο για το καλοκαίρι: διευρύνει κάθε μέρα την ημέρα, ζεσταίνει τον καιρό, αφαιρεί τα ρούχα από το σώμα

από σώμα πριν γεννηθεί αφαίρεσαν τη ζωή οι αναθυμιάσεις του όχλου