φρέσκια χρονιά

Πάει ο παληός ο χρόνος και γιορτάζω με χαρά

Του αποχωρισμού ο λόγος μου ζεσταίνει την καρδιά

Καλή χρονιά, χρόνια πολλά, ελευθερία, υγεία και χαρά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα δώρο θαυμαστό

Γέρε χρόνε φεύγεις τώρα, άλλος παίρνει τη σειρά

Μου αφήνεις τόσα δώρα, εύφορη την αγκαλιά

Καλή χρονιά, με ομορφιά, ευημερία, υγεία, λευτεριά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα θαύμα γιορτινό

Κι αν την πλάτη σου γυρνάω και κοιτάζω μακριά

Στην καρδιά μου σε κρατάω, σε φυλάω μυστικά

Καλή χρονιά, χρόνια καλά, με ευτυχία, προκοπή, χαρά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα δώρο θαυμαστό

Τώρα φεύγεις μακριά μου κι όμως είσαι πάντα εδώ

Πολύτιμο το πέρασμά σου, στη ζωή μου θησαυρός

Καλή χρονιά, ωραία χρονιά, χορεύει μέσα στη χαρά η καρδιά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα θαύμα γιορτινό

Όλα γύρω αγαπημένα, όλα εορταστικά

Αγκαλιάζω και φιλάω μαγουλάκια ρόδινα

Καλή χρονιά, φρέσκια χρονιά, σοφία, αγάπη, ερωτική φωλιά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, είσαι για μένα δώρο θησαυρός

κοιτάζω και βλέπω

“red up to the skies” phot@rt by Aeglie

Για πολλούς ανθρώπους είναι μήνας απολογισμού ο Δεκέμβριος

Με αφορμή τα γενέθλιά μου, στις 11/12, εγώ πάντοτε ξεκινώ τον απολογισμό σχεδόν την πρώτη του μηνός

Ειδικά φέτος, μια τόσο ξεχωριστή χρονιά, έχω πολλά ν’ αντικρίσω, να κοιτάξω και να δώ

Και βλέπω το έτος δύο χιλιάδες και είκοσι ν’ αρπάζει την ανθρωπότητα σφιχτά από το χέρι και να την αναγκάζει να βαδίζει στις κοφυφογραμμές των καιρών της ιστορίας της, για να υποδεχθεί την αλλαγή του ανθρώπου

Και κοιτάζω και βλέπω τη χρονιά του δύο χιλιάδες και είκοσι να αρπάζει σφιχτά από το χέρι την υγεία των ανθρώπων και να την αναγκάζει να βαδίζει στ’ ακροκέραμα του νέφους της στατιστικής, ιχνηλατώντας το θαύμα ανάμεσα στα δεδομένα

Αντικρίζω και κοιτάζω και βλέπω το δύο χιλιάδες και είκοσι να μας αρπάζει σφιχτά από τα χέρια και να μας αναγκάζει να βαδίζουμε στις μύτες των ποδιών, χωρίς καν να μας επιτρέψει να βγούμε έξω από τη μάσκα μιας κατοικίας

Δοκιμάζω να διαρρήξω το φως της ιστορίας

Βλέπω το ξέφωτο στο οποίο μας βγάζει

Αντιλαμβάνομαι: με ό,τι γνωρίζαμε δε μοιάζει

Κοιτάζω κι εμάς και, ναι, διακρίνω: η διαδρομή μας έχει φρεσκάρει

Ελαφρά στους ώμους τα εφόδια, ευέλικτα στον καινούργιο βηματισμό τα πόδια

Έτσι που έχουμε τώρα ανέβει εδώ ψηλά, ατενίζει παντού γύρω με κατανόηση η ματιά, ως της ιστορίας τα πιο μακρινά

το νερό διακρίνει

“salty green” phot@rt by Aeglie

Το νερό θυμάται τα δάκρυα

Διακρίνει

Οι κλωστές της βροχής

πλέκουν τη γλυκιά τους θλίψη

Τη στέλνουν απ’ τους ουρανούς

να πλύνει τη σκόνη του κόσμου

Η θάλασσα αγκαλιάζει

την αλμύρα του κόπου τους

Με τον αφρό της καμπυλώνει

τις αιχμηρές άκρες των βράχων

Τα ρυάκια τραγουδούν

τη δροσιά της χαράς τους

Ευφορείται το κορμί της γης

Ανθίζει το θαύμα στους κήπους

ελπιδοφόρο: το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο

“aloe blooming” phot@rt by Aeglie

Για καιρό επισκεπτόμουν ηλεκτρονικά το Ελπιδοχώρι. Και, παρότι μ’ ενδιέφερε, όλο ανέβαλα την επίσκεψή μου εκεί. Ως που, αφού για άλλη μια φορά ο δρόμος στον οποίο ήθελα να κατευθυνθώ είχε κλείσει, ανακοινώθηκε το Παιχνίδι Μεταμόρφωσης. Το παρακολούθησα τον Φεβρουάριο – με πρόθεση, στόχο και σκοπό να βγω από την αδράνεια.
Ούτε που φανταζόμουν πόσο απλό είναι να γίνει το θαύμα: Θυμήθηκα. Θυμήθηκα όλα εκείνα που γνώριζα και είχα ξεχάσει. Θυμήθηκα ποιος είναι ο δρόμος τον οποίο η καρδιά μου λαχταράει να βαδίζει.
Όλα τα βήματα είναι εύκολα και χαρούμενα τώρα. Και τ’ ανταμώματα ευλογημένα. Οι άνθρωποι, δραστήριοι και φιλόξενοι, υποδέχονται τις καινούργιες συνθήκες, το φρέσκο φως που φανερώνει όλη την ομορφιά του ανθρώπου.
Μαζί τους θα μοιραστώ το πρώτο σαββατοκύριακο του Ιουνίου. Μαζί θα μοιραστούμε ό,τι διαθέτουμε. Και, είστε όλοι ευπρόσδεκτοι.
Η Κυριακή το μεσημέρι ορίστηκε ως ώρα της δικής μου προσφοράς. Και ό,τι διαθέτω είναι η ποίηση.
Όλοι μαζί την Κυριακή, 2 Ιουνίου, μεσημέρι στο Ελπιδοχώρι, θα διανύσουμε αιώνες γνώσης μέσα από κείμενα που θα μας διηγηθούν μια άλλη αφήγηση της πραγματικότητας: Ο δημιουργός είναι μουσουργός, ο κόσμος είναι μουσική κι εμείς, ως κύτταρα στο κορμί του σύμπαντος κόσμου, πλασμένοι από μουσική. Ταυτόχρονα, μουσουργοί και συνδημιουργοί οι ίδιοι, παρατηρούμε ότι ο λόγος, που εκφέρουμε, που τραγουδούμε, υλοποιείται στον κόσμο μας – και, αφού ελέγξουμε αν αυτός ο λόγος εκφράζει την αλήθεια μας, εναρμονίζουμε το τραγούδι μας με την βαθύτερη βούληση της ψυχής μας.

να δούμε το θαύμα

“sunset beyond woods” phot@rt by Aeglie

Αυτή την ειρηνική ώρα που σερβίρεις δυο ποτήρια παγωμένο λευκό, πλάι σε μια πιατέλα μοσχόφλουδα, ενώ τα πουλιά ψάλλουν τον εσπερινό μες στις φυλλωσιές και τα μάτια βλέπουν μακριά γαλήνιο το πέλαγο να σμίγει στον ορίζοντα με το διαυγές στερέωμα

Αλλού,

Άνθρωποι μεθούν με τη μυρωδιά του αίματος και γλεντοκοπούν με την πλαταγή των όπλων και στρώνουν τραπέζι κάτω στο κρύο χώμα χωρίς φρέσκο ψωμί κι ο ουρανός νέφη ταραχής χαμηλώνει πάνω απ’ τη σκέπη τους και το βλέμμα τους δεν πάει πέρα από ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο
Γιατί
Ή, των πιο τολμηρών,
Ως πότε

Ως να δούμε μακριά βαθιά μέσα
Ως το θαύμα