happy birthday to you, to you, to you

Κοινωνικό άτομο δεν με λες. Κι αν θυμηθώ τα γενέθλιά σου, είναι που τα κοινωνικά δίκτυα μας το επισημαίνουν.

Αυτές τις μέρες, παρουσιάστηκαν συχνά, μέσα στο πλαίσιο της εικονικής μου πραγματικότητας, στην οθόνη μου δηλαδή, υπενθυμίσεις γενεθλίων. Ευχήθηκα σε αυτούς που γνώριζα καλά και σε αυτούς που γνώριζα λιγότερο.

Χμ, ίσως η εικονική μου κοινωνικότητα ενεργοποιείται. Άραγε, θα μπορέσει να αφυπνίσει και τις φυσικές μου δεξιότητες κοινωνικότητας;

Ευχήθηκα και σε μια πρώην συνάδελφό μου. Δεν είμαστε πολύ κοντά, ούτε καν στο ίδιο κτίριο. Και η συνεργασία μας περιοριζόταν σε ένα τηλεφώνημα το μήνα ή σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα το δίμηνο. Σπάνια, την είχα συναντήσει στο γραφείο της. Ιεραρχικά, ανώτερή μου.

Μετά τις τυπικές ευχές γενεθλίων, της έγραψα ότι πάντα θυμάμαι πόσο όμορφα με έκανε να νιώθω, με τη συμπεριφορά της.

Όχι κάποια υπερβολή, μη φανταστείτε: ένα εγκάρδιο χαμόγελο, μια λέξη στη σωστή θέση, η προθυμία της να φανεί χρήσιμη.

Ανταποκρίθηκε άμεσα και εξέφρασε την συγκίνησή της. Δεν γνωρίζω πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή και σε ποια απόσταση, η ενέργεια ανάμεσά μας ανυψώθηκε στη δόνηση της χαράς.

Γνωρίζω, με βεβαιότητα, ότι αν κάποτε συναντηθούν τα βλέμματά μας, σε κάποιον δρόμο, ανάμεσα στο πλήθος, ή σε κάποια συμπαντική διαδρομή, ανάμεσα στα έθνη των άστρων, αχτίδες φωτός θα ταξιδέψουν ανάμεσά τους.

Αυτό είναι το αποτύπωμα που επιθυμώ ν’ αφήνει ο κάθε ελεύθερος άνθρωπος στο πέρασμά του. Και γι’ αυτό εργάζομαι ενσυνείδητα διαρκώς. Εννοώ: διαρκώς, ανά πάσα στιγμή, με κάθε λέξη.