«Πάρε ομπρέλα, πάρε ομπρέλα» διαλαλεί ένα νεαρό αγόρι
Κόσμους και καιρούς μακριά απ’ τον αγαπημένο του τόπο
Πλησιάζω και τον βλέπω να κοιτάζει τη μικρή ομπρέλα
που κρατώ κλειστή στο χέρι μου
Λέει κάτι παράξενο, κελαρυστό, χαμογελώντας
Δεν ξέρω τις λέξεις που του τραγουδούσε η μητέρα του
Ξέρω ότι και σ’ εκείνον αρέσει να περπατά στη βροχή
στη γλώσσα του
κλειστή ομπρέλα
27 01 2010Comments : 2 Comments »
Tags: αγόρι, μητέρα, ομπρέλα
Categories : "κλειστή ομπρέλα", ποίηση, ο θαυμαστός κόσμος του λόγου
kind of dialogue