θρέψη

“sky spring” phot@rt by Aeglie

Μια φέτα μανταρίνι κρέμεται στο δυτικό ορίζοντα

Φλόγες μιας στιγμής σχίζουν το βορινό ουρανό

Η ευχή μου είναι πάντα στην άκρη των χειλιών

Χαρά: η θρεπτική τροφή του πνεύματος εντός μου

Κάθομαι στην άκρη του περιβολιού που ποτίζεται

Λίγες ψιχάλες βρέχουν τα γυμνά μου πόδια

Γέρνω πίσω, απέναντι στο σκοτεινό στερέωμα

Μακριά από τα φώτα της πόλης, ακάλυπτη,

εκτεθειμένη στο φως του σύμπαντος

Η επάνω θάλασσα κεντημένη απ’ τους αγγέλους

Είναι αθάνατος ο ελεύθερος άνθρωπος

και αναλαμβάνει τον προορισμό του:

αλλάζει τον κόσμο

πίστη

“hidden spring” phot@rt by Aeglie

Δες
Πόσα αστέρια μας κοιτάζουν απόψε
Κι ένας πλανήτης ψηλώνει την ανατολή της νύχτας
Και το φεγγάρι, στο άδειασμα, μόλις
Ξαπλώνει χαμηλά στον ορίζοντα πάνω στ’ ανατολικά βουνά
Που δε βλέπεις μέσα στο σκοτάδι, αλλά ξέρεις ότι είναι εκεί
Γιατί το στέρεο στέκει στη θέση του και όταν ο ήλιος κρυφτεί πίσω απ’ τη ράχη του κόσμου

έναστρη έρχεται

αρχαία, πυκνά, μεγάλα δέντρα ρίχνουν την εσπερινή σκιά τους στα μονοπάτια του δάσους
ανάμεσα στα φυλλώματα μια έξοδος στα δυτικά τ’ ουρανού με βγάζει στο φως του ήλιου που βασιλεύει κι οδηγεί τη μέρα μακριά πέρα απ’ τον ορίζοντα
ακολουθώ τη νύχτα όπως έρχεται: βαθύ, έναστρο μπλε τυλίγει τον κόσμο: τον θεραπεύει από την έπαρση, τον ξεκουράζει απ’ την υπερβολή, τον θρέφει με το όνειρο

λευκό πουκάμισο

Αφήνω τον ήλιο να πάρει τη μέρα δυτικά
και συνεχίζω να οδηγώ νότια
την εσπερινή ώρα
Φέγγει ο ουρανός
Θα ‘ναι το φεγγάρι ολόγιομο, λες
Εδώ είσαι, πλάι μου, φοράς λευκό πουκάμισο
Και, να τη, ξαφνικά, η χλωμή σφαίρα
εκεί που ο δρόμος βλέπει την ανατολή
αντίκρυ μου
Μόλις που έχει σκαρφαλώσει τον ορίζοντα
κι απ’ την αραιή συννεφιά έχει ντυθεί
μια ζώνη ίριδα