ΑργυροΣέληνες

Ο χρόνος, που πέρασε, πολλά και ποικίλα δώρα μου πρόσφερε

Το πιο πολύτιμο, ένα φρέσκο βιβλίο: ΑργυροΣέληνες

Ένας διάλογος σε μορφή ποίησης, που έχει συγγραφεί κατά τη διάρκεια μιας εικοσαετίας

Αυτό το βιβλίο, από την αρχή, φλέρταρε χειρόγραφες όψεις

Σκέφτηκα να προσλάβω έναν καλλιγράφο, αλλά είχε αντιρρήσεις

Ως που με έπεισε να εξασκηθώ, για να το γράψω η ίδια εγώ

Αφιέρωσα περί τον ένα χρόνο για να μάθω το χέρι μου να κρατάει το στυλό και να γράφει στο χαρτί, όπως έκανε άλλοτε, μετά από πολλά χρόνια στα πληκτρολόγια

Και ήρθε η στιγμή που έβλεπα ότι έγραφα καθαρά και όμορφα

Τότε μπήκα στην τελική ευθεία και ήταν αρχή του καλοκαιριού

Βρήκα μπλοκ στο σωστό μέγεθος και άρχισα να το στήνω και να σχεδιάζω μες στις σελίδες του

Κάθε σελίδα γράφηκε πολλές φορές και κάθε φορά, που κάτι δεν γραφόταν αρκετά όμορφα, κάτι άλλο ήθελε να διορθωθεί

Τον Σεπτέμβριο άρχισα να ζητώ προσφορές από τα ψηφιακά τυπογραφεία

Από τον Νοέμβριο το έχω στα χέρια μου

Το ξεφυλλίζω, σαν τον αγαπημένο μου, γνωρίζω κάθε πόντο του κορμιού του

Μυρίζω, στον ιδρώτα των λέξεων, τις επιγνώσεις, που ανοίγουν τα φτερά τους και με ταξιδεύουν βαθιά κι ελεύθερα μες στον Έρωτα

δοκιμαστικό

Όλο το πρωί μαζεύαμε ελιές. Είχαμε, ωστόσο, πάρει μαζί μας μαγιώ, διότι από την προηγούμενη το είχαμε υποσχεθεί ότι θα κολυμπήσουμε μετά τον αγροτουρισμό μας.

Ήταν Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017. Εκτός απ’ το μαγιώ, είχα μαζί μου ένα τετράδιο κι ένα στυλό.

Αφού βγήκαμε απ’ τ΄αλμυρά και δροσερά νερά, στο Νεράκι, ντυθήκαμε – ήταν κιόλας αργά το απόγευμα, είχε απλωθεί εκείνη η τρυφερή φθινοπωρινή ψύχρα – κι έβαλα στα χέρια του Δημήτρη το τετράδιο και το στυλό: “αν τυχόν θέλεις να κρατήσεις σημειώσεις,” είπα, τάχα αδιάφορα, “θα σου αναπτύξω κάποια θέματα.”

Στο βλέμμα του, την συγκατάβαση διαδέχθηκε η έκπληξη και σε λίγο ο ενθουσιασμός και το χέρι του έτρεχε και τα φύλλα του τετραδίου γέμιζαν και γύριζαν και γέμιζαν και γύριζαν.

Βράδιαζε, σηκωθήκαμε να βαδίσουμε την επιστροφή. Πήρα πίσω το σπιράλ, γνωρίζοντας ήδη ότι, ναι, μπορούσα να προχωρήσω με τα μαθήματα που σχεδίαζα.

Καθώς περπατούσαμε και απαντώντας στις ερωτήσεις του, του θύμισα τις δύο ιστορίες που έχω συμπεριλάβει στο “ήταν ένα χαϊκου” στις σελίδες 61 και 62 καθώς και 81 και 82.

Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα, που είχα προγραμματίσει – μόνο από την πλευρά μου, βέβαια, μα ευτυχώς ο μαθητής μου, έκπληκτος και πρόθυμος, αποδέχθηκε τον ρόλο του – και είχα προετοιμάσει. Ήταν το δοκιμαστικό μου, όπως είπα και στον καλό μου φίλο. Και ήταν πετυχημένο, κατανοούσα, αργότερα, διαβάζοντας τις σημειώσεις που είχε κρατήσει.

Αυτό το μάθημα – στο οποίο είχα καταπιαστεί με τρεις μόνο λέξεις: ελευθερία, έργο, έρωτας – εξελίχθηκε στην Πρώτη Εποχή Μαθητείας.

νηρόν ύδωρ

Ένα νερό κυρά Βαγγελιώ, ένα νερό, φρέσκο νερό

Από την καρδιά της βγαίνει, Βαγγελιώ μου παινεμένη

Μέσα από την καρδιά της γης, βγαίνει νερό τρεχούμενο

Τα ποτάμια της γεμίζει, τα λιβάδια της ποτίζει

Είναι βαθιά, κυρά Βαγγελιώ, είναι βαθιά η λαχτάρα της

Πλάσματα να ξεδιψάει, τη ζωή να τραγουδάει

Τράβηξε, με την εισπνοή της, τα νερά απ’ το κορμί της

Καθαρίζει και φρεσκάρει, νέα πρόθεση συγγράφει

Εύανθη, εύκαρπη είν’ η γη κι ο άνθρωπος όπου λαλεί

Παίρνει σχήμα, δίνει μορφή, κάθε λέξη του εύψυχη

Διευρύνει τη χαρά του, τον έρωτα και την υγειά του

Αναπνέει ελευθερία, γεννά την ΕυΑειΖωία

υμνώ και συμμετέχω

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, ζωή μου πώς μ’ αρέσεις

Πολύτιμα τα δώρα σου, ελευθερία και χαρά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, λαμβάνω, απολαμβάνω

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, υγεία, θησαυρέ μου

Φρεσκάδα, νιάτα και δροσιά και ευμορφία κι ευωδιά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, χαίρω άκρας υγείας

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, έρωτα πώς μ’ αρέσεις

Αγάπες, χάδια και φιλιά, γλυκόλογα ψιθυριστά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, άντρα μου σ’ αγαπάω

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, ο πλούτος πώς μ’ αρέσει

Και έχω όλα τ’ αγαθά και έχω, ναι, τόσα πολλά

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, μοιράζω, απολαμβάνω

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, το τρισυπόστατό μου

Ψυχή και πνεύμα και κορμί, η ένωση μου θαυμαστή

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, την πλήρη εκδοχή μου

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, τα πλάσματα μ’ ευφραίνουν

Κι αν έχουν ρίζες μες στη γη, βαδίζουν ή ψηλά πετούν

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, μιλώ, καταλαβαίνουν

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, το σύμπαν διευρύνω

Ο κόσμος για τον άνθρωπο, ο άνθρωπος για τον Θεό

Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, υμνώ και συμμετέχω

άνθρωπος ελεύθερος

“light is flowering” phot@rt by Aeglie

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου το βράδυ

Να κοιμηθώ, να αποπλεύσω τ’ όνειρο

Απλώνω τα μέλη του κορμιού μου

Να θυμηθούν τις διαστάσεις τους

Αγκαλιάζω την ψυχή μου, με φροντίδα

Ακούω το τραγούδι της, στην ησυχία

Γνωρίζω ότι έχει περιμένει όλη τη μέρα

Και τη χαρά της νύχτας προσδοκά

Να, κάτι γεμίζει την αγκάλη της

Η περιέργειά μου με ξυπνά

Ανάβω το κερί κι ό,τι κρυφό φωτίζεται

Η ψυχή ενεή θαυμάζει

Το θεϊκό στοιχείο εντός της

Πιο όμορφο απ’ ό,τι έχει φανταστεί

Το χέρι μου τρέμει, από τη συγκίνησή της

Μια σταγόνα κερί στάζει

Το θεϊκό στοιχείο εντός μου αφυπνίζεται

Α, μα πού ξενοκοιμήθηκα πάλι;

Αναρωτιέται και ξεκινά

Ξοπίσω του η ψυχή μου

Με οδηγεί σε μονοπάτια θεϊκά

Ως του ολύμπου τα ψηλά

Η ευροή της αγάπης προς τον έρωτα

Όλα τα δυνάμει της ενεργοποιεί

Τη βούλησή της πρόθυμα υλοποιεί

Κι από εμέ το ανθρώπινο πλάσμα

Εκδηλώνει

Το ον που αρθρώνει τον λόγο

Και, με τις λέξεις του, δημιουργεί

Τον κόσμο φρέσκο, θαυμαστό

Τον άνθρωπο ελεύθερο

“Έρως και Ψυχή”

γενέθλια επίγνωση

“your eyes on me, my love” phot@rt by Manos

ο έρωτας οδηγεί την ελευθερία

ΑργυροΣέληνες, σελίδα 7