παράξενο

πώς γίνεται να μας είναι τόσο ευχάριστη η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου χόρτου, ώστε εισπνέουμε βαθιά για να απολαύσουμε πλατύτερα το άρωμα από το πληγωμένο γρασίδι, την ευωδιά από το ακρωτηριασμένο φύλλο

english version

ανάληψη

 

“reach the blooming sky” phot@rt by Aeglie

Η γη καταπίνει τις καλλιέργειες και η σοδειά που μοχθήσαμε θρέφει το χώμα που πατάμε. Το χώμα που είμαστε εισέρχεται στον καιρό της αθρεψίας. Εύφορος καιρός για να θρέψουμε το πνεύμα: να γευτεί η κοιλιά μπουκιές αναπνοής της ζωοδόχου, να χορτάσει ο ουρανίσκος το διαυγές άρωμα του γαλανού. Καιρός σοφός για να σηκώσουμε τα μάτια από την ανάγκη – και, για μόνη τη χαρά της ελαφρότητας, να αναληφθούμε από τους ουρανούς.

Children in a Field, by Angela Shaw

παιδιά στο λιβάδι

Δεν ορμούν τόσο βίαια όσο παγιδεύονται.
Καταμεσήμερο, στη μέση στο λιβάδι,
κάθε φύσημα στο χορτάρι ψιθυρίζει βιάσου
βιάσου, κάθε κίτρινο απλώνει το άρωμά του
σαν φήμη, τα παρακινεί να συνεχίσουν.
Είναι ο τρόπος των κοριτσιών. Το λίκνισμα
των φορεμάτων στο καλοκαιρινό εκστατικό
φως, οι γυμνές τους γάμπες ήδη χάνονται μακριά
μες στο πράσινο. Ποια τραγούδια θ’ ακολουθήσουν;
Ό,τι το δάσος σιγοτραγουδά, όποια θύελλα
ή ζημιά οι παρυφές υπόσχονται, όποια
γαλήνη. Άφησέ τα. Άφησέ τα να φύγουν δίχως ίχνη
μες απ’ το ψηλό χορτάρι και μες στη θαμπή
ιτιά, δίχως ίχνη μες απ’ την ισχνή γαλάζια ανάκλαση
του ποταμού, ως τα ψηλά σκοτεινά σώματα
των κωνοφόρων, κι ως πέρα στο καλόδεχτο
κατώφλι του δειλινού.

Angela Shaw