φλάουτο

“song created isle” dr@wing by Aeglie

Το τραγούδι μας
σχηματίζει τον κόσμο
Χαρά απνευστί

english version

το τραγούδι μας σχηματίζει

Happiness, by Louise Glück

η ευτυχία

Ένας άντρας και μια γυναίκα κοιμούνται στα λευκά.
Είναι πρωί. Νομίζω
Θα ΄ναι ξύπνιοι σύντομα.
Στο τραπεζάκι, δίπλα, ένα βάζο
κρίνα, το φως του ήλιου
λιμνάζει στο λαιμό τους.
Τον κοιτάζω που στρέφει σ’ εκείνη
σαν για να πει τ’ όνομά της
σιωπηλά, βαθιά μες στο στόμα της –
Απ’ το παράθυρο
μια, δυο φορές,
ένα πουλί κελαηδά.
Τότε εκείνη σαλεύει, το σώμα της
γεμίζει απ’ την ανάσα του.

Ανοίγω τα μάτια, με κοιτάζεις.
Ο ήλιος γλιστρά
γύρω στο δωμάτιο.
Δες το πρόσωπό σου, λες,
με το δικό σου τόσο κοντά μου
να γίνεται καθρέφτης.
Πόσο ήρεμος είσαι. Και ο φλεγόμενος τροχός
μας προσπερνά ήσυχα.

Louise Glück

fresh

clouds body forth
a white eagle floating;
stroll after rain

Children in a Field, by Angela Shaw

παιδιά στο λιβάδι

Δεν ορμούν τόσο βίαια όσο παγιδεύονται.
Καταμεσήμερο, στη μέση στο λιβάδι,
κάθε φύσημα στο χορτάρι ψιθυρίζει βιάσου
βιάσου, κάθε κίτρινο απλώνει το άρωμά του
σαν φήμη, τα παρακινεί να συνεχίσουν.
Είναι ο τρόπος των κοριτσιών. Το λίκνισμα
των φορεμάτων στο καλοκαιρινό εκστατικό
φως, οι γυμνές τους γάμπες ήδη χάνονται μακριά
μες στο πράσινο. Ποια τραγούδια θ’ ακολουθήσουν;
Ό,τι το δάσος σιγοτραγουδά, όποια θύελλα
ή ζημιά οι παρυφές υπόσχονται, όποια
γαλήνη. Άφησέ τα. Άφησέ τα να φύγουν δίχως ίχνη
μες απ’ το ψηλό χορτάρι και μες στη θαμπή
ιτιά, δίχως ίχνη μες απ’ την ισχνή γαλάζια ανάκλαση
του ποταμού, ως τα ψηλά σκοτεινά σώματα
των κωνοφόρων, κι ως πέρα στο καλόδεχτο
κατώφλι του δειλινού.

Angela Shaw

κρύβομαι πίσω απ’ ό,τι άφησες πίσω

Από το παράθυρό μου ως απέναντι:

Η ροδιά έχει κρεμάσει τα κλαδιά της – βαριά, γεμάτα ρόδια ώριμα – έξω απ’ τον τοίχο του κήπου της, η γάτα σκαρφαλώνει αθόρυβα κι εκείνο το πουλί, που τρυπάει το φλοιό να ρουφήξει το χυμό του καρπού, φτερουγίζει μακριά τρομαγμένο

Ένα μικρό παιδί χορεύει απ’ το χέρι της μητέρας του, στο άλλο χέρι της έχει παραδώσει τη σχολική του τσάντα

Το φορτηγάκι μουγκρίζει την ανηφόρα, τρίζουν τα σιδερικά στην καρότσα του, ο παλιατζής μας καλεί να του παραδώσουμε όλα τα άχρηστα και τα περιττά

Κρύβομαι πίσω απ’ την κουρτίνα – δε θα σε προδώσω ούτε σήμερα