ζεστή πέτρα

“blue mirror” phot@rt by Aeglie

το κορμί απλωμένο πάνω στην αρχαία ζεστή πέτρα
μάτια ελαφρά κλειστά: αναλύει χρώματα ο ήλιος του μεσημεριού κάτω απ’ τα βλέφαρά μου
το εντός μου φως ακούει την ησυχία, σηκώνει τα πέπλα
ο κόσμος γεννιέται αδιάλειπτα μέσα μου
ανοίγω το βλέμμα: άνεμος χορεύει ψηλά
λικνίζονται αθόρυβες, φρεσκόφυλλες οι κορυφές της αιώνιας λεύκας

η αρχαία λεύκα

Η σελήνη στην ανατολή πλήρης, πάνω από την πόλη που με ανάθρεψε, μ’ ένα χαμόγελο κρυμμένο στις σκιές και τις χαράδρες της όψης της
Ο δρόμος χαμηλώνει και η αρχαία λεύκα που φυλλάνθισε φέτος πάλι την κρύβει για λίγο απ’ τη ματιά μου – αφού, σε σχήμα κύκλου μετράει τη ζωή η επανάληψη
Ενώ, ο άνθρωπος δικαιούται και δύναται ν’ αναμετριέται με το βίο του στη γραμμή μιας εκτόξευσης
Θυμήθηκα τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω

το γαλάζιο ζάλισε

“fingers bring forth flowers” phot@rt by Aeglie

Μακριά απογεύματα
Το φως διαρκεί και ζεσταίνει
Βαδίζω ήσυχα βήματα στο γυμνό χώμα
Τα ρουθούνια μου γεύονται χαμομήλι
Ροζ παπαρούνες στην όχθη του δρόμου
Το καινούργιο φόρεμα της λεύκας σέρνει ένα τραγούδι
Ένα μωρό γελά και τρέχει πίσω από μια πεταλούδα – για χάρη της σηκώνεται κάθε που πέφτει και την άλλη φορά θα σηκωθεί και θα πετάξει μαζί της
Ναι, θα πετάξει. Σίγουρα θα πετάξει. Κοιτάζει τώρα το αργυρόλευκο πουλί να ζυγιάζει και ζυγίζει τα φτερά που θα ‘χει όταν μεγαλώσει
Ωχ, το γαλάζιο ζάλισε τα παιδικά του μάτια
Έλα, θα σου πλύνω τα χέρια με νερό από όνειρα