δοκιμαστικό

Όλο το πρωί μαζεύαμε ελιές. Είχαμε, ωστόσο, πάρει μαζί μας μαγιώ, διότι από την προηγούμενη το είχαμε υποσχεθεί ότι θα κολυμπήσουμε μετά τον αγροτουρισμό μας.

Ήταν Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017. Εκτός απ’ το μαγιώ, είχα μαζί μου ένα τετράδιο κι ένα στυλό.

Αφού βγήκαμε απ’ τ΄αλμυρά και δροσερά νερά, στο Νεράκι, ντυθήκαμε – ήταν κιόλας αργά το απόγευμα, είχε απλωθεί εκείνη η τρυφερή φθινοπωρινή ψύχρα – κι έβαλα στα χέρια του Δημήτρη το τετράδιο και το στυλό: “αν τυχόν θέλεις να κρατήσεις σημειώσεις,” είπα, τάχα αδιάφορα, “θα σου αναπτύξω κάποια θέματα.”

Στο βλέμμα του, την συγκατάβαση διαδέχθηκε η έκπληξη και σε λίγο ο ενθουσιασμός και το χέρι του έτρεχε και τα φύλλα του τετραδίου γέμιζαν και γύριζαν και γέμιζαν και γύριζαν.

Βράδιαζε, σηκωθήκαμε να βαδίσουμε την επιστροφή. Πήρα πίσω το σπιράλ, γνωρίζοντας ήδη ότι, ναι, μπορούσα να προχωρήσω με τα μαθήματα που σχεδίαζα.

Καθώς περπατούσαμε και απαντώντας στις ερωτήσεις του, του θύμισα τις δύο ιστορίες που έχω συμπεριλάβει στο “ήταν ένα χαϊκου” στις σελίδες 61 και 62 καθώς και 81 και 82.

Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα, που είχα προγραμματίσει – μόνο από την πλευρά μου, βέβαια, μα ευτυχώς ο μαθητής μου, έκπληκτος και πρόθυμος, αποδέχθηκε τον ρόλο του – και είχα προετοιμάσει. Ήταν το δοκιμαστικό μου, όπως είπα και στον καλό μου φίλο. Και ήταν πετυχημένο, κατανοούσα, αργότερα, διαβάζοντας τις σημειώσεις που είχε κρατήσει.

Αυτό το μάθημα – στο οποίο είχα καταπιαστεί με τρεις μόνο λέξεις: ελευθερία, έργο, έρωτας – εξελίχθηκε στην Πρώτη Εποχή Μαθητείας.