Την ησυχία που έχει εγκατασταθεί στο σπίτι απόψε αναστατώνει ο ήχος του ελικόπτερου. Πάνω απ’ το κέντρο της πόλης κινείται και παρακολουθεί τις εκδηλώσεις και τις διαδηλώσεις για το φόβο των επεισοδίων – για το φόβο. Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο ένα παιδί 15 χρονών έπεσε νεκρό στο πλακόστρωτό της κι ένα χέρι που εκείνη είχε οπλίσει έκανε έναν άντρα δολοφόνο.
Η γωνιά του φονικού με παρακινεί συχνά να παρακάμψω την καθημερινή μου διαδρομή και να σταθώ λίγες στιγμές εκεί για να σκεφτώ ότι η μόνη δυνατότητα που έχει εξασκήσει τόσο αποτελεσματικά ο άνθρωπος είναι η αφαίρεση της ζωής του ανθρώπου.
singing we create the world
it only takes to release your wish and you’ll find yourself participating in a miracle
singing we create the world 
Καληνύχτα φίλη μου euglie.. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη ευαίσθητοι άνθρωποι σαν εσένα..
Κι όμως, όλοι είμαστε ευαίσθητοι. Το ζήτημα είναι να σκεφτόμαστε και να χρησιμοποιούμε την ευαισθησία μας κατά τη βούλησή μας – όχι να την χειρίζονται άλλοι. Και μάλιστα αυτοί οι αόρατοι άλλοι: οι θεσμοί. Που αναθρέφουν θύτες και θύματα απλώς για κατανάλωση. Καλό ξημέρωμα, roadartist.
Έχει αξασκηθεί στην αφαίρεση της ζωής και έχει έμφυτη την ικανότητα στην κακοποίηση της ψυχής.
Καλή βδομάδα Αίγλη
Έμφυτη, Margo? Δε θέλω να το πιστεύω. Ωστόσο είναι τρομακτικό και δεν τολμώ να το σκέφτομαι: πόσο πολύπλοκους μηχανισμούς μηχανεύεται για να βλάπτει, ενώ αποφεύγει συστηματικά τις τόσο απλές και μικρές πράξεις που ωφελούν.
Καλή εβδομάδα να έχεις κι εσύ